http://fizy.com/#s/16pet5
İlk blogumu yazarken heyecanlandım mı? Bilmiyorum, belki, ama esas heyecanım ondan değil. Benim bu blogu açmama, onun yazdığı ve benim okuduğum öyküleriyle vesile olmuş olan Murat için heyecanlıyım aslında.
Son dönemde etrafımda doğru düzgün mutlu insan görmüyorum ne yazık ki. İnsanlar çok acayip, en ufak şeyden bile kıl kapıp suratlarını asabiliyorlar. Kafayı takmak istersen, çok şey bulabilirsin zaten, ortalıkta milyon tane hakkında üzülebilecek olay var. Asık suratlı olmak kolay çok. Asıl zor olan mutlu olmak, bunu ağzım laf yapmaya başladığından beri söylüyorum zaten ben. En ufak şeyden bile mutlu olmaya çalışıyorum ben o sebeple. Mesela bugün şey oldu, derste odaya dönerken. Hiç tanımadığım iki insan, birisi erkek birisi kız, yürüyorlardı, ben de karşılarından geliyordum. Tam o sırada, el ele tutuştular. Sarılmak falan değil, öpüşmek hiç değil, sadece el ele tutuştular, ve dediğim gibi, zerre tanımadığım iki insan. Ama o anda içim kıpır kıpır oldu, çok mutlu oldum, neden bilmiyorum.
Neyse, esas konuya dönecek olursak, Murat için de çok mutluyum. Adam geçen c.tesi günü, "müzikus içmecesi"nde çok şeker bir kızla bir ilişkiye başladı. Ve işin garibi, ben en az onlar kadar mutlu hissettiğime eminim bu olaydan dolayı. Çünkü, aşk, sevgi, bunlar dünyanın en güzel şeyleri. Yıllardır bize tabu diye öğretilen, "şu yaşa gelmeden olmaz" denen sevişmek(pornografiden bahsetmiyorum, çünkü oradaki sevgi seviyesi takdir edersiniz ki o kadar yüksek değil) mutluluğun son noktası.
Herşeyin ilki güzeldir denir, ilk blogum da güzel oldu bence, ama daha iyi olabilirdi elbette, tecrübe işi bu gerçi.. Neyse, daha fazla uzatmayayım lafı.
Sonra görüşürüz..
Utku
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder